Ziyaret mi, Ticaret mi?

Ama asıl sohbet, fotoğrafın altına gizleniyor.

 

Kim kimle poz veriyor, kim kime göz kırpıyor, kim kimden ne umuyor… Küçük partilerle verilen büyük pozlar, aslında koltuk hesabının küçük taksitleri. Kimi, “biz hâlâ sahadayız” demeye çalışıyor, kimi de “bizi de unutmayın” mesajı veriyor.

 

Bir de bana sorarsanız, tabir yerindeyse: "Dışardan gördüm yeşil türbe içine girdim estağfurullah tövbe!" Haliyle oturduğum yerden gülüyorum… Hepsinden önemlisi, o bahsettiğiniz kalem tutan eller, Arzu hâli yâre bildirebiliyor mu ki?

 

Oysa halk, artık bu fotoğraf tiyatrolarını ezberledi. Kimin sahici, kimin sahte olduğunu bir kareye bakarak anlıyor. Ziyaret mi diyorsunuz? Eğer içinde çıkar, menfaat, koltuk hesabı varsa… Kusura bakmayın ama o ziyaret değil, ticaret olur!

 

Ne çok “faaliyet” var bu ara… Kahveci, gazozcu, garson, parkeci, şıracı, bozacı, seyyar satıcı misali herkes bir şey satıyor.

Kimisi fotoğrafını, kimisi fikrini, kimisi de dostluğunu…

 

Ama ne yazık ki, bizim meslek en ucuzu:

Gazetecilik! O da bitti. 

Çünkü artık haber de yok, poz para ediyor!

Ne acı değil mi? Gerçekler sessiz, flaşlar konuşuyor!

Sağlıklı kalın…