Dostluk…
Kimi için bir selamla başlar, kimi için bir ömür sürer. Kimi bir masada kahveyle biter, kimi bir mezar taşında bile devam eder. Aslında dostluk, en sade haliyle; insanın insana güvendiği son limandır.Bugün herkes dostluktan bahsediyor. Cümleler süslü, kelimeler parlak… Ama iş “dost kalmaya” geldiğinde çoğu rüzgâr gibi dağılıyor. Kimi beş satır yazarak dostluğu anlattığını sanıyor, kimi ise bir ömür susarak dostluğunu koruyor. Oysa dostluk, sosyal medyada paylaşılan cümlelerde değil; sırt çevirmediğin, arkasında durduğun, yanlışını bile sevgiyle düzelttiğin o insanda gizlidir.Gerçek dostluk;
Yalanın olmadığı, menfaatin girmediği, samimiyetin gölge düşürmediği bir bağdır. Orada hesap yoktur, orada “ben” değil “biz” vardır. Çünkü dostluk, aynı yöne bakan iki insanın kalben anlaşmasıdır.Bugün dost görünen çok, ama dost kalan az.
Bazıları yazılarla dostluğu süsler, bazıları sessizce yaşar. Oysa asıl dostluk; gösterişte değil, ihtiyaç anında ortaya çıkar. Yağmurlu günde paylaşılan şemsiyedir dostluk; güneşliyken el sallamak değil, karanlıkta el uzatmaktır.Ve unutma dostum:
Gerçek dostlar, yazıyla değil duruşla belli olur.
Bir dostu kaybetmek, bir sayfayı kapatmak değildir; bazen, bir hayatı eksiltmektir…Sağlıklı kalın…
Kimi için bir selamla başlar, kimi için bir ömür sürer. Kimi bir masada kahveyle biter, kimi bir mezar taşında bile devam eder. Aslında dostluk, en sade haliyle; insanın insana güvendiği son limandır.Bugün herkes dostluktan bahsediyor. Cümleler süslü, kelimeler parlak… Ama iş “dost kalmaya” geldiğinde çoğu rüzgâr gibi dağılıyor. Kimi beş satır yazarak dostluğu anlattığını sanıyor, kimi ise bir ömür susarak dostluğunu koruyor. Oysa dostluk, sosyal medyada paylaşılan cümlelerde değil; sırt çevirmediğin, arkasında durduğun, yanlışını bile sevgiyle düzelttiğin o insanda gizlidir.Gerçek dostluk;
Yalanın olmadığı, menfaatin girmediği, samimiyetin gölge düşürmediği bir bağdır. Orada hesap yoktur, orada “ben” değil “biz” vardır. Çünkü dostluk, aynı yöne bakan iki insanın kalben anlaşmasıdır.Bugün dost görünen çok, ama dost kalan az.
Bazıları yazılarla dostluğu süsler, bazıları sessizce yaşar. Oysa asıl dostluk; gösterişte değil, ihtiyaç anında ortaya çıkar. Yağmurlu günde paylaşılan şemsiyedir dostluk; güneşliyken el sallamak değil, karanlıkta el uzatmaktır.Ve unutma dostum:
Gerçek dostlar, yazıyla değil duruşla belli olur.
Bir dostu kaybetmek, bir sayfayı kapatmak değildir; bazen, bir hayatı eksiltmektir…Sağlıklı kalın…
