"Ay ışığı altında bir buluşma ihtimali": Mizuki Tsujimura Türkiye'de

Modern Japon anlatısının güçlü isimlerinden Mizuki Tsujimura, dünya çapında ses getiren romanı “Onu Ayışığında Aramak” ile Türkçede. Athica Yayınları tarafından yayımlanan eser, insanın en derin arzusu olan “son bir kez görüşebilme” ihtimalini, gerilimle ve zarif bir psikolojiyle işleyen benzersiz bir kurgu sunuyor.

Roman, “ölülerle yaşayanları tek bir buluşmada bir araya getiren” Tsunagu adlı elçi figürü üzerinden ilerlerken; yas, suçluluk, pişmanlık, sessizlik, yüzleşme ve vedanın gecikmiş ağırlığını katman katman açığa çıkarıyor.
Eser, Japon edebiyatının melankolik duygusallığı ile polisiye gerilimin karanlık nabzını aynı zeminde buluşturuyor.

Arka Kapak Yazısı:

ÖTEKİ DÜNYADAN GÖRMEK İSTEDİĞİN BİRİ VAR MI?

Diye sorar genç ve bilge Ayumi, hayatlarını bir zamanlar derinden etkilemiş insanlarla yeniden buluşmak isteyenlere.

Ama buluşmanın katı kuralları vardır. Ölen kişinin daha önce kimse tarafından çağırılmamış olması gerekir; çağrıya kulak vermeyi reddedebilir; kavuşma yalnızca dolunay ışığı altında gerçekleşebilir.

Hirase, yaşamının en kırılgan anında kendisine incelikle yaklaşan o ünlüyle görüşmek ister. Kibirli bir adam, çok sevdiği annesinden aile ocağına dair saklı gerçeği öğrenmeyi arzular. Ölümcül bir kazadan sonra bir genç kız, eski dostuna son bir soru yöneltmek ister.

Her buluşmada okurun önüne serilen büyüleyici ipuçlarıyla şefkatin, merhametin ve bağ kurmanın dokusundan örülmüş duygusal hakikate ulaşmak için yol gösterilir.

Peki sen kimi görmek isterdin?

Eser Adı: Onu Ayışığında Aramak

Orijinal Adı: Lost Souls Meet Under a Full Moon

Yazar Adı: Mizuki Tsujimura

Japoncadan Çeviren: Eda Karakol

Editör: Ali Çelebi

Yayınevi: Athica Yayınları

Türü: Roman

Fiyatı: 310 TL

Sayfa Sayısı: 288

"Ay ışığı altında bir buluşma ihtimali": Mizuki Tsujimura Türkiye'de

Tsunagu, ölümü değil — vedayı gecikmiş bir sahne gibi anlatıyor. İnsan kalbine dair en zor soruyu yeniden gündeme getiriyor: “Son bir kez görebilme şansı verilse, kimi seçerdik?”

Tsunagu, ölümü değil — vedayı gecikmiş bir sahne gibi anlatıyor. İnsan kalbine dair en zor soruyu yeniden gündeme getiriyor: “Son bir kez görebilme şansı verilse, kimi seçerdik?”