Kabakdayılar Türedi!
Gerçek dayılık, adamlıkla ölçülür; kabaklıkla değil!
Son zamanlarda dikkat ettiniz mi?
Sokakta, kahvede, trafikte, sosyal medyada… Herkes bir kabadayı kesilmiş! Üstelik yaş sınırı da kalkmış: 7’sinden 77’sine kadar herkes “delikanlı”, “racona uygun”, “adam gibi adam” pozlarında. Ne hikmetse ortalık “Kabakdayı” kaynıyor!
Eskiden “dayı” dendi mi, bir ağırlığı olurdu. Mahallede sözü geçen, adaletli, mert, elinden tutan, gerektiğinde kavga değil barış çözen adamdı. Bugünse dayılık, sanki dizilerden ithal edilen bir kostüm gibi: saç jöleli, ağzında sakız, elinde telefon, bir iki kabadayı repliği ezberlemiş tipler…
Kendilerini “reis”, “baba”, “usta”, “abi” diye çağırttıran ama içi bomboş “kabakdayılar”!
Sokakta biri yanlış park mı yaptı? “Sen bana racon mu kesiyorsun?”
Kahvede biri masaya dokunmuş? “Oğlum burası benim masam, anladın mı?”
Sosyal medyada eleştiri gelmiş? “Benimle uğraşma, sonuçlarına katlanırsın!”
Bu kadar havayı nereden alıyor bu millet? Galiba doğalgazdan değil, dizi gazından!
Ekranlarda her akşam mafya romantizmi, racon edebiyatı, silah şakırdatmaları… Bir bakmışsın genç, yaşlı fark etmeden herkes kendini film karakteri sanıyor. Halbuki sokakta “cut” demiyor kimse. Gerçek hayatın senaryosu farklıdır; orada kabadayılık değil, adamlık geçer akçedir.
Adamlık neydi peki?
Adamlık; güçsüze el uzatmaktı.
Adamlık; yolda yürüyene yol vermek, kadına laf atmak yerine önünü açmaktı.
Adamlık; dürüst olmak, sözünün eri olmaktı.
Gerçek dayı, hakkını korurken başkasının hakkını çiğnemezdi.
Ama kabakdayı, hava basarken bile içi boş konuşur. Çünkü içi kabaktır, tıpkı kafasındaki fes gibi!
Toplum olarak “delikanlılık” kavramını yanlış yerden almışız. Bizde mertlik, tokalaşırken gözünün içine bakmaktı, yumruk sıkmak değil.
Bizde racon, efelenmek değil, haksızlığa karşı durmaktı.
Ama yeni nesil kabakdayılar, raconu internette öğreniyor, adaleti repliklerle ölçüyor.
Gerçek dayılar azaldıkça kabakdayılar çoğalıyor. Çünkü “boş tencere çok ses çıkarır.”
Millet havagazı gibi çalışıyor; bir çak kıvılcım, hemen alev!
Ama unutmayın: Gerçek dayılık, adamlıkla ölçülür; kabaklıkla değil!
Dayılık makam değil, karakter işidir.
Kabakdayılık ise sadece dış kabuktur… içi boş bir şovdur.
Bir insan havalıysa o insan boştur.
Dolu insanın hava atmaya ihtiyacı yoktur.
Sağlıklı kalın…